Odilia van Manen, Voorzitter
“De kunstprojecten van Stichting Boilerhouse zijn uniek. Verschillende kunstvormen gaan de dans aan met elkaar. Toeschouwers kijken niet passief toe maar worden meegenomen op een avontuur. Tussen dansers, dichters, zangers, acteurs en publiek ontstaat zo een betoverend geheel. Mijn missie als bestuurslid is om te helpen bij het scheppen van voorwaarden, zodat dit soort momenten kunnen ontstaan. “
Gert van Breedam, Penningmeester
Van de inmiddels ruim 30 jaar dat Laura Vink Boilerhouse (voorheen Het Kunsthuis) vormgeeft en leidt, ken ik haar 20 jaar, als niet aflatend geïnspireerd, onvermijdelijk en soms zelfs ongevraagd in verbinding met ‘de Creatieve Krachten’. Die verbinding in het creatieve, en de diepe herkenning van onuitsprekelijke en mysterieuze werkelijkheden deel ik met haar, alsook de fascinatie en liefde voor de ‘ruimtelijke taal’ — de taal van de ruimte en de ruimte van de taal — waarin het mysterieuze en betekenisvolle zich soms bij voorkeur uit lijkt te willen drukken.
Ik ben architect geworden en mijn vroegste kind-herinneringen zijn ruimtelijk-sferisch van aard: de sfeer van een kamer, het licht, de kleur, de geur, jazeker, maar vooral ook de ongrijpbare, moeilijk te benoemen ‘kwaliteit’ van een ruimte, de ‘taal’ van een ruimte, of beter nog, wát de ruimte in stilte lijkt uit te spreken, voor het gewone oor onhoorbaar fluistert, maar voor de ziel zacht maar duidelijk zingt. Het bemiddelen tussen deze ziele-zang en de doofstomme stenen werkelijkheid van de dagdagelijkse wereld, die hierdoor ‘geestelijk bevrucht’ kan (en moet) worden, is het werk van de architect. Iets in deze materiële werkelijkheids-wereld-van-de-wil, ook daadwerkelijk ‘het willen waard’ maken…
Laura zou ballet-danseres worden, maar kreeg weerzin voor de leegte van de verdiepingshoge danszaal spiegels, en ontdekte op vroege leeftijd de bewegingstaal, als sprekende dans, en raakte onherroepelijk gefascineerd door die taal en wát er dan mogelijk gezegd wilde – of kon worden.
In beide gevallen was het een beetje zoals wanneer een kind plots ontdekt dat ogenschijnlijk willekeurige klanken betekenis kunnen dragen, en overdragen. En ook dat bewegen in de ruimte, en de ruimte zélf, die immers zelf ook bewegingsloos beweegt, betekenis en kwaliteit dragen, en overdragen.En wanneer een kind eenmaal die magische mogelijkheden heeft ontdekt, gaan de ogen glinsteren, verschijnt er een lach, en worden de bewegingen onhoudbaar, onvermijdelijk en eeuwig op zoek naar de bron van die innerlijke weerklank. En zo ken ik Laura.
In die innerlijke echo, in die inwendige weerklank van alles, ligt onze verbinding, en mijn steun voor, en medewerking aan Boilerhouse, dat immers het onuitsprekelijke tot uitdrukking brengt, in een wereld die dat hard nodig heeft.
Emma Vink, secretaris
Die voorstelling, ja, die heeft mijn leven veranderd!
Dat was wat ik mij jaren geleden, zo rond mijn 20e toen ik op een strand lag in Thailand realiseerde. Die voorstelling was iets onevenaarbaars die mij tot diep in mijn wezen aansprak.
En dat is wat de producties van Stichting Boilerhouse doen. Het is een beleving die de essentie van leven aangeeft, dat je in jezelf wordt aangeraakt, of waarbij er een proces op gang wordt gebracht dat een ‘waarheidskern’ aanstipt waar je wat mee moet, die je in beweging brengt om anders of opnieuw te kijken. Dat was de reden dat het mij jaren later nog ‘beweegt’.
Het gaat telkens in de voorstellingen om de essentie van wat leven als mens en samenleven als mensheid betekent. Voorstellingen van Stichting Boilerhouse spreken alle lagen aan van wat het betekent mens te zijn – en raken je daar waar je op dat moment in je ontwikkeling bent.
In mijn dagelijks leven is ontwikkeling de rode draad. Dit komt terug in mijn werk als organisatieadviseur, inspirator, raadgever en (executive)coach. En natuurlijk niet op zijn minst in mijn rol als moeder en geliefde.
De voorstellingen van Boilerhouse zijn ongelofelijk uitzonderlijk in alle opzichten, zowel qua locatiekeuze, dans, muziek, performance, betrokkenheid van de medewerkers, de nimmer aflatende bevlogen, geïnspireerde en toegewijde leiding van artistiek leider en initiatiefnemer van Boilerhouse Laura Vink, en met name de diversiteit van kunstvormen die gecombineerd worden in een samenspel waarbij het proces naar de voorstellingen toe als compost of fundament, ervaarbaar is tijdens de voorstelling.
De kern van de producties is ervaarbaar maken van essentie, tussen tastbaarheid en ontastbaarheid, het geziene en ongeziene, de buitenwereld versus binnenwereld. Die tussenruimte is het speelveld waarin ontmoeting ontstaat en ontwikkeling plaatsvindt.
Toen de vraag kwam mij als bestuurslid te verbinden aan Stichting Boilerhouse, heb ik ja gezegd omdat ik graag wil bijdragen aan het mogelijk maken en ‘omhullen’ van deze wezenlijke en noodzakelijke bijdrage aan onze cultuur. Aan datgene wat onzichtbaar werkzaam is voor en tussen alle mensen. Ware kunst is wel tastbaar, maar tegelijkertijd ongrijpbaar, het is een ‘ertussen-ruimte’ ervaarbaar maken. Daar wil ik voor staan en ook voor gaan. Ik hoop als bestuurslid hieraan een zinvolle bijdrage te leveren.